| کُشتن آن مرد بَر دست حکیم | نه پی اومید بود و نه ز بیم | |
| او نکُشتش از برای طبع شاه | تا نیامد امر و الهامِ اِله | |
| آن پسر را کِش خضر بُبرید حلق | سِرِّ آن را در نیابد عامِ خَلق | |
| آنک از حق یابد او وَحی و جواب | هرچه فرماید بود عین صواب | |
| آنک جان بخشد اگر بکشد رواست | نایبَست و دستِ او دستِ خداست | |
| همچو اسماعیل پیشش سَر بنه | شاد و خندان پیش تیغش جان بده | |
| تا بماند جانت خندان تا ابد | همچو جانِ پاکِ احمد با احد | |
| عاشقان آنگه شراب جان کشند | که به دست خویش خوبانشان کُشند | |
| شاه آن خون از پی شهوت نکرد | تو رها کن بدگمانی و نبرد | |
| تو گمان بُردی که کرد آلودگی | در صَفا غِش کی هِلد پالودگی | |
| بهر آنست این ریاضت وین جَفا | تا بر آرد کوره از نقره جُفا | |
| بهر آنست امتحانِ نیک و بَد | تا بجوشد بر سر آرد زر زَبَد | |
| گر نبودی کارش الهامِ اِله | او سگی بودی دراننده نه شاه | |
| پاک بود از شهوت و حرص و هوا | نیک کرد او لیک نیکِ بَد‌نما | |
| گر خَضِر در بحرْ کشتی را شکست | صد درستی در شکستِ خضر هست | |
| وَهمِ موسی با همه نور و هنر | شد از آن محجوبْ تو بی پر مپر | |
| آن گُل سُرخست تو خونش مخوان | مستِ عقلست او تو مجنونش مخوان | |
| گر بُدی خونِ مسلمان کامِ او | کافرم گر بُردَمی من نام او | |
| می‌بلرزد عرش از مدحِ شَقی | بدگمان گردد ز مدحش مُتّقی | |
| شاه بود و شاهِ بس آگاه بود | خاص بود و خاصهٔ الله بود | |
| آن کسی را کش چنین شاهی کُشد | سوی بخت و بهترین جاهی کَشد | |
| گر ندیدی سودِ او در قهرِ او | کی شدی آن لطفِ مُطلق‌قهرجو | |
| بچّه می‌لرزد از آن نیشِ حَجام | مادرِ مشفق در آن دم شادکام | |
| نیم جان بستانَد و صد جان دهد | آنچ در وهمت نیاید آن دهد | |
| تو قیاس از خویش می‌گیری ولیک | دورِ دور افتاده‌ای بنگر تو نیک |
وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
|
منابع: ۲- شرح مثنوی معنوی 1 حاج ملا هادی سبزواری ۳- مثنوی معنوی بر اساس نسخه قونیه - به تصحیح و پیشگفتار عبدالکریم سروش نوازندگان: تنبور: اسماعیل محمدی اودو (کوزه): اصغر محمدی دف: مهدی محمدی |
|---|
دانلود فایل پی دی اف